Tlenoterapii hiperbaryczna to metoda regeneracyjna polegająca na oddychaniu tlenem o zwiększonym stężeniu w warunkach ciśnienia większego niż atmosferyczne.

Wskazania do zabiegu w komorze hiperbarycznej

Łagodna tlenoterapia hiperbaryczna wspiera leczenie wielu schorzeń, wśród których warto i należy wymienić kontuzje, reumatyzm, boreliozę, zespół stopy cukrzycowej czy problemy skórne. Tlenoterapia minimalizuje też skutki udaru, poprawia jakość życia osób autystycznych, pomaga uporać się z obrzękami i trudno gojącymi się ranami. Jakie są wskazania do zabiegów w łagodnej komorze hiperbarycznej?

Komory hiperbaryczne występują w różnych rodzajach: jednoosobowe, wieloosobowe, siedzące, leżące itd. Jedną z ważniejszych różnic w rodzajach komór jest ciśnienie, które jest w nich wykorzystywane. Komory stosujące ciśnienie poniżej 1.5 ATA są nazywane łagodnymi, a terapię nazywa się w tym przypadku odpowiednio łagodną tlenoterapią hiperbaryczną (mHBOT). Komory gdzie ciśnienie wynosi 2.0 ATA lub więcej, nazywa się komorami medycznymi. Komory medyczne pracują na wyższych ciśnieniach, są z tego powodu objęte ścisłymi regulacjami i zasadami obsługi, a także koniecznością obsługi przez specjalnie oddelegowany personel medyczny. Przy ciśnieniu poniżej 1.5 ATA istnieje dużo mniejsze ryzyko wystąpienia skutków ubocznych zabiegów tlenoterapii hiperbarycznej, a to pozwala na większą dostępność takiej formy regeneracji. Generalna zasada mówi, że im większe ciśnienie tym terapia jest szybsza i skuteczniejsza. Komory medyczne najczęściej wykorzystywane są jako najskuteczniejsza metoda leczenia nagłych, jak i poważnych przypadków np. rozległych oparzeń czy zatruć dwutlenkiem węgla. Niestety zabiegi w tego rodzaju komorach są trudno dostępne dla zainteresowanych (jest ich w Polsce około 10), są też drogie w eksploatacji, wymagają obsługi medycznej.

Przed rozpoczęciem sesji tlenoterapii hiperbarycznej obsługa gabinetu przeprowadzi wstępną rozmowę i sprawdzi czy nie ma przeciwwskazań do zabiegu. Ewentualnie może zaproponować konsultacje medyczną. W razie jakichkolwiek wątpliwości warto porozmawiać ze swoim lekarzem prowadzącym lub specjalistą, aby upewnić się, że nie ma żadnych występujących przeciwwskazań.

W szpitalnych komorach o ciśnieniu powyżej 2.0 ATA pacjent przed zabiegiem przebiera się w dostarczone przez personel, bawełniane ubranie. W przypadku komór łagodnych możemy być ubrani “po cywilnemu”, ale również w odzież bawełnianą.

Warto pamiętać, że odzież wykonana z materiałów syntetycznych może gromadzić ładunki elektrostatyczne (doskonale znamy ten efekt, kiedy nasz ulubiony sweterek strzela iskrami), a wewnątrz komory to właśnie bawełna zapobiega takim wyładowaniom. Trzeba pamiętać, że w komorze jest większa ilość tlenu, dlatego takich wyładowań chcemy po prostu unikać.

Do łagodnej komory hiperbarycznej zazwyczaj są podłączone 2 urządzenia. Sprężarka pompująca zwykłe powietrze oraz koncentrator tlenu dostarczający skoncentrowany, pozyskany z pomieszczenia tlen o stężeniu wynoszącym zazwyczaj 90-95%. Tlen dostarczany jest osobnym przewodem do komory i może być podawany na kilka sposobów:

1. Tlen trafia do komory i miesza się z powietrzem ze sprężarki.
   W takiej sytuacji oddychamy mieszanką powierza o zawartości ok. 25-35% tlenu w zależności od przepływu powietrza oraz mocy koncentratora tlenu.
2. Tlen podawany jest przez maseczkę z workiem (rezerwuarem).
   W tym przypadku w zależności od szczelności maseczki oddychamy zazwyczaj mieszanką powietrza o zawartości ok. 80-95% tlenu.
3. Tlen podawany jest za pomocą wysięgnika znajdującego się w okolicach ust i nosa.
   Wysięgnik tego typu zazwyczaj nazywany jest potocznie “mikrofonem”. Ocenia się, że oddychamy wtedy mieszanką powietrza o zawartości tlenu ok. 60%.

Czy wiesz, że budowę i działanie pierwszej komory hiperbarycznej udokumentowano w 1662 roku!

Chcesz wiedzieć więcej na temat działania komory hiperbarycznej i historii jej powstania, zajrzyj na stronę Akademii Omnioxy. 

Jak wygląda zabieg w komorze hiperbarycznej?

Tlenoterapia hiperbaryczna trwa około 60 minut i składa się z trzech etapów.

Po wejściu do komory rozpoczyna się faza powolnego sprężania powietrza, czyli zwiększania ciśnienia w komorze. Trwa ona około 6-12 minut, aż do momentu osiągnięcia ciśnienia w wysokości 1,3 ATA.

Następnie rozpoczyna się drugi, główny etap zabiegu, który trwa około 45-60 minut. Osoba może się zrelaksować, ponieważ to najdłuższa, właściwa część wspomagająca leczenie: w komorze panuje już odpowiednie ciśnienie, które umożliwia przenikanie tlenu przez płuca do krwi, co wspomaga mechanizmy odpornościowe organizmu i przyspiesza regenerację uszkodzonych tkanek oraz narządów. W trakcie zabiegu, w komorze hiperbarycznej osoba ma stały kontakt wzrokowy oraz głosowy z personelem. System komunikacji umożliwia natychmiastowe poinformowanie pracownika o złym samopoczuciu czy wystąpieniu jakichkolwiek innych dolegliwości.

Ostatnia część sesji to rozprężanie, czyli wyrównanie ciśnienia w komorze hiperbarycznej z powrotem do panującego na zewnątrz poziomu. Podobnie jak sprężanie, trwa około 3-5 minut. Następnie osoba może opuścić komorę. Po zabiegu większość osób odczuwa przypływ energii i rześkość, lecz w niektórych przypadkach może pojawić się senność oraz lekkie zmęczenie.